Η θρυλική κωμωδία, με την πάντα επίκαιρη ιστορία της κερνάει στο βάθος της πικρές αλήθειες, παρά την γλύκα του τίτλου της. Το ευρηματικό έργο των Παπαθανασίου και Ρέππα θίγει την υπογλυκαιμία της απληστίας που χτυπάει τον ανθρώπινο εγκέφαλο στα ξαφνικά και ισοπεδώνει τα πάντα για να ικανοποιήσει την παραδόπιστη και φυλάργυρη εμμονή της: Φραγμούς, όρια, ήθη, δεσμούς. Φωτογραφίζοντας, έτσι, την ηθική διαφθορά που καλπάζει, οραματίζεται κι εγκλειματεί. Μέσα από την ελαφρότητα της κωμωδίας, ανοίγει την διαθήκη της πεθαμένης ευαισθησίας μας που δεν μετράει τίποτε ως αξια παρά μόνο σε χρήμα. Οι συγγραφείς δημιούργησαν έξι ρόλους συμφεροντόλογους που ξυπνάνε μόνο όταν η εντιμότητα κοιμάται. Ξυπνάνε κάθε φορά που μια εποχή παρακμάζει, φτηναίνει και βυθίζεται σε έξοδα και αδιέξοδα. Είναι ρόλοι καλομαθημένοι που έχουν σημαία την εποχή της ελεύθερης παράβασης. Τότε που μπορούσες να αποθρασύνεσαι με άνεση, χωρίς καμιά κρίση συνείδησης, αλλά με πονηριά. Αυτή τη βουλιμία καυτηριάζει. Εκθέτει την δαιμόνια άτιμη συμπεριφορά που πρυτανεύει με χτυπήματα κάτω απ' την ανθρώπινη ζώνη, καταβαραθρώνοντας ιερά και όσια, που ως ιδιοσυγκρασίες δεν μας περισσεύουν, λείπουν φανερά, αλλά όσο κι αν λείπουν δεν τις αναζητάμε. Διότι πάντα προτιμούμε την γλυκόζη της ξεδιάντροπης παρανομίας. Προτιμούμε το χρήμα στο λαιμό μας, παρά το κρίμα των ενεργειών μας.
Ο θίασος με πρωταγωνιστές τους Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Κώστα Κόκλα, Μαρία Λεκάκη, Σοφία Βογιατζάκη και Τζόυς Ευείδη, δυναμικός, έντονος, πηγαίος με κοινούς κώδικες, απόλυτα ταιριαστός, κορυφαίας κωμικής φλέβας. Η σκηνοθεσία του διδύμου, κρατάει τη σπιρτάδα που τους διακρίνει, πριμοδοτώντας παράλληλα το ίδιο το έργο τους. Τα σκηνικά του Παντελιδάκη, με εντυπωσιακή γνησιότητα, βοηθούν το έργο σε μια προσεγμένη παραγωγή. Τα κοστούμια της Έβελυν Σιούπη, αέρινα όπως πάντα. Οι φωτισμοί του Τζιόγκα ακριβείς, οι φωτογραφίες του Καλφαμανώλη πηγή πρόσκλησης των θεατών στην αίθουσα.
Την ώρα που η κωμωδία εκπνέει και δεν μας εμπνέει, την ώρα που το αστείο δείχνει να έχει χάσει το νόημα με το τάιμινγκ να αποδίδεται όλο και περισσότερο "σχετικό", οι μετρ του είδους Παπαθανασίου-Ρέππας, επιστρέφουν 26 χρόνια μετά στο Αλίκη με ένα απ' τα έργα που τους καθιέρωσαν. Οι καλοφτιαγμένοι "Μπαμπάδες με ρούμι" κρύβουν στο σιρόπι και το δηλητήριό τους την αρμόδια συνταγή για γέλιο, με σύνεση, αξιοπρέπεια, αλλά και υποδόριο προβληματισμό.
ΜΑΡΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ
Θεατρολόγος, Κριτικός θεάτρου
Θεατρικός συγγραφέας, Ποιητής & Δοκιμιογράφος