Την καινούργια νεοελληνική κωμωδία «ΣΥΝΝΥΦΑΔΕΣ» του Στέλιου Παπαδόπουλου, παρουσιάζουν οι Θεατρικές επιχειρήσεις ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΙΚΕ σε περιοδεία, με τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Γιάννη Μποσταντζόγλου κι ένα εξαμελή θίασο από συνήθεις εκπροσώπους του είδους.
Το έργο του Παπαδόπουλου είναι μια ευθύβολη σάτιρα που φέρει τη σημασία του διεφθαρμένου γενετικού υλικού που χαρακτηρίζει κατάφορα την εθνική νοοτροπία μας. Τα κακοποιά στοιχεία του ήθους του νεοέλληνα για το μεγάλο ταμείο αλλά και τις άτακτες αποταμιεύσεις με κύριες διαθέσεις τη ρεμούλα, την απατεωνιά, την παράπλευρη παρανομία, την ξιπασιά ακόμα και τη δηθενιά που ενίοτε μας κολακεύει όλους, αναδύονται και βρίσκουν έδαφος σ' ένα επαρχιώτικο σπίτι, κάπου στη Βέροια, ημέρα Τσικνοπέμπτη. Σκωπτικά, ευρηματικά και μάλλον αναγκαία, ο συγγραφέας βρίσκει τον τρόπο να μεταβολίσει το άστυ από μέσα μας και ν' αναδείξει το “χωριό” που όλοι κρύβουμε επιμελώς στη συμπεριφορά μας. Με θέματα όπως: το ελληνικό σπίτι, την συζυγική ζωή, τις αμέτρητες συμβάσεις μεταξύ τους, την “αγία ελληνική οικογένεια” που αμαρτάνει με το μέτρο για να 'ναι καθ' όλα νομοταγής, τον Παπά που ευλογεί τα γένια του κι έχει ως ατράνταχτα άλλοθι τα ράσα και τον καλό σκοπό της ενορίας του, την αστυνομία που ιδρώνει την φανέλα και βουτάει κάθε τόσο τα γαλόνια της στην λάσπη για να τα δροσίσει... Τόσα κι άλλα τόσα, καθαρόαιμα που μας ξεμπροστιάζουν προσωπικά και κοινωνικά. Ένας κόσμος-υπόκοσμος κι απόκοσμος. Όλα όσα μας συμφέρουν αλλά κι όσα μας ξεβολεύουν, παρελαύνουν και γίνονται ρόλοι-σημεία των καιρών.Η Έυη Κολιούλη και η Μαρία Φιλίππου, που ενσαρκώνουν τις ομώνυμες συννυφάδες, σηκώνουν το έργο στις πλάτες τους και κρατούν όλη την παράσταση στα χείλη τους. Σίγουρα όχι αναμενόμενο, αλλά τελικά θαυμάσιο, αφού η χημεία των δύο γυναικών είναι πηγαία και οδηγεί το έργο στον απώτερο σκοπό του: το γέλιο και την την αμοιβαία ανταλλαγή: την ωραία πάσα.
Και οι δύο κυρίες της σκηνής ηγούνται εξαιρετικά του συνόλου.
Η Κολιούλη αποτελεί έκπληξη και καταπίνει κυριολεκτικά τη σκηνή, ενώ η εμπειρότατη Φιλίππου, ακολουθεί κατά γράμμα τον κωμικό κώδικα που γνωρίζει καλά κι αυτό της αναγνωρίζεται επάξια.
Ο Αντώνης Καλομοιράκης κερδίζει το κοινό και σαρώνει ακόμα μια φορά επί σκηνής! Κάθε συμμετοχή του είναι λόγος να πας στο θέατρο και να μη χάσεις απ' το αστείρευτο ταλέντο του.
Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, ο οποίος έχει και την γενικότερη ευθύνη της παράστασης, μέσα από μια άμεση ερμηνεία ενισχύει τον οργανισμό της παράστασης και μας χαρίζει μερικά απ' τα καίρια υποκριτικά γνωρίσματά του.
Ο Σπύρος Πούλης και ο Γιώργος Παράσχος εμφανίζουν την λιγότερη δυναμική στην παράσταση – με τη μικρότερη συμμετοχή. Πιο συγκεκριμένα ο Πούλης υποπίπτει σε μια συγκεκριμένη υποκριτική τακτική τα τελευταία χρόνια, αναπαράγοντας συνεχώς το ίδιο μοτίβο και αυτό δεν τον ανανεώνει. Ο Παράσχος χρειάζεται ακόμα μελέτη κι εμπειρία.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Μπονσταντζόγλου κινήθηκε με αγάπη προς τους ηθοποιούς, σκηνική ελευθερία και εφικτούς υποκριτικούς αυτοσχεδιασμούς, κρατώντας παράλληλα έναν σύγχρονο ρυθμό, αναδεικνύοντας έτσι, το πρώτο άναμμα της κωμωδίας που δεν είναι άλλη από την ίδια την ατάκα. Τα σκηνικά της Λίας Ασβεστά, πάντα γνώριμα στην κωμωδία, κατάλληλα και πειστικά. Τα κοστούμια της Κατερίνας Ανδρικοπούλου καθώς και οι φωτισμοί του Βλάση Θεοδωρίδη, αντάξια της ατμόσφαιρας.
Εν κατακλείδι, οι καλοκαιρινές ΣΥΝΝΥΦΑΔΕΣ του 2022, είναι μια παράσταση για κάθε ελληνικό σπίτι, γιατί αυτό ακριβώς καυτηριάζει. Την Ελλάδα της διπλανής πόρτας – που κεντράρει στην εσοχή της κλειδαρότρυπας και μας αποκαλύπτει πόσο έξω πέφτουμε όλοι, ο καθένας από το μετερίζι του, φέρνοντας στο σαλόνι μας την λάμψη και την απάτη του χρήματος.
Μια λαϊκή κωμωδία, όμως, όσο κι αν μας κάνει να γελάμε, είναι πάντα αφορμή για να σοβαρευτούμε...γενικώς. Τόσο στις θεατρικές, όσο και στις ζωτικές επιλογές μας.
ΜΑΡΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ
Θεατρολόγος, Κριτικός θεάτρου
Θεατρικός συγγραφέας, Ποιητής & Δοκιμιογράφος